حجاب

حجاب براى زن، به معناى ذلت نیست؛ بلکه به معناى عصمت و حفظ زن است و نه فقط عصمت و حفظ زن، بلکه عصمت و حفاظت زن و مرد هر دو است.

حجاب به معناى چادر نیست؛حجاب با چادر رابطه عموم وخصوص من وجه دارد  اما چادر در نزد ما ایرانى‏ها که زن‏هاى ما از قدیم داشتند، بهترین نوع حجاب است؛ بدون چادر هم حجاب ممکن است.حجاب به معناى پوشیدن سالم است‏ نه پوشیدنى که از نپوشیدن بدتر است. به تعبیرروایات، پوشیده عریان که در عین پوشیدگى، مثل انسان برهنه و عریان است. آن پوشیدن، به درد نمى‏خورد؛ حجاب نیست؛ پوشیدن سالم که سر و مو و گردن و بدن و تمام سر تا پاى بدن زن را پوشانده باشد؛ البته صورت و دو دست را بسیارى فقها مستثنا مى‏ دانند؛ البته در مواردى که صورت بدون آرایش و ساده باشد.

هر جورى که حجاب حفظ بشود، این نظر اسلام، تأمین شده است، این، یکى از پیش‏گیرى‏هاى اسلام است.اسلام در باب حجاب، پوشش را معین نکرده است؛ مقصود را معین کرده است. مقصود این است که دیدار زن و مرد و ملاقات طبیعى آنها، به صورت روزمره، تبدیل به یک عامل تحریک نشود و این، هدف اسلام است.
در کشورهاى اسلامى، خانم‏هایى هستند که مقیدند حجاب شرعى را که آیات قرآن به آن ناطق است، رعایت کنند؛ ولى شما ببینید همه آنها یک نوع رعایت مى‏کنند؛ متدین‏ها و مقیدهایشان را مى‏گویم؟ در کشورهاى شمال آفریقا حجابى دارند که شما اصلاً با آن آشنا نیستید؛ در کشورهاى شرقى، یعنى هند و پاکستان، حجابى دارند که باز هم شما با آن آشنا نیستید. اینها هم ناشى از همان شرایط فرهنگى و اجتماعى است.حجاب، به معناى منزوى کردن زن نیست‏.

پاداش منتظران

انتظار دگرگون شدنی مثبت و گسترده در زندگی بشر و زدوده شدن ناکامی ها و نابسامانی  ها از جامعه ی انسانی است و پیروزی حکومت عدالت گستر و معنویت گرای مهدوی بر دولت های شرک و کفر است و منتظِر هم همواره چشم به راه منتظَری است که این هدف را تحقق خواهد کرد و همیشه روحیه ی انتظار در او وجود دارد.

   «منتظران ظهور او بهترین اهل همه ی دوران ها هستند منتظران وی در فضیلت و استقامت همپای یاران امام حسین (ع) و پهلوانان کربلایند و گوی سبقت را از همه ی مجاهدان حق در همه ی دوران ها ربوده اند و در بین بندگان صالح پیشتازان جبهه ی حق و شرف و عدالت اند. آنان که به امر امامت او چنگ زنند، در باغهای بهشت همراه پدران وی خواهند بود و ثواب کسی را خواهند یافت که در راه خدا در خون خود غلطیده باشد. آن ها که در سختی های زمان غیبت بر ولایت او ثابت قدم باشند، چونان هزار نفر از شهداء بدر و احد پادش خواهند گرفت. روشن است که این همه بذل و بخشش در ثواب و پاداش و چنین فضیلت و ارزش برای افرادی که در دورانی خاص زندگی می کنند، گویای سنگین مسئولیت ساکنان آن دوران و اوج امتحانات الهی است که از آن          ها گرفته خواهد شد و این        ها به گونه ای است که صحابه نیز با همه  ی صبرها و استقامتها خود در صدر اسلام اگر در این زمان باشند، صبر از کف خواهند داد.»

علی بن النعمان، عن اسحاق بن عمار و غیره عن الفیض بن المختار قال: سمعتُ ابا عبدالله (ع) یقول: «مَنْ مات منکم و هو منتظرٌ لهذا الامر کمَنْ هو مع القائم فی فُسطاطه قال: ثُمَّ مَکَثَ هنئه ثم قال: لا بل کمن قارعٌ معه بسیفه، ثم قال: لا والله الا کمن اسْتُشهُدْ

 مع رسول الله (ص) فیض بن مختار از امام صادق (ع) روایت می کند که فرمود : «هر کس از شما بمیرد در حالی که منتظر این امر (ظهور مهدی) باشد، همانند کسی است که با حضرت قائم (ع) در خیمه  اش بوده باشد.» سپس چند لحظه ای درنگ کرده و آنگاه فرمود: «نه،  بلکه مانند کسی است که در خدمت آن حضرت شمشیر بزند.» سپس فرمود: «نه به خدا، همچون کسی است که در رکاب رسول خدا (ص) شمشیر باشد.»

«ابو بصیر از امام صادق (ع) روایت کند که فرمود: «خوشا به حال کسی که در غیبت قائم ما به امر ما تمسک جوید و قلبش پس از هدایت منحرف نشود، گفتم: فدای شما شوم در قول شما «طوبی لمن تمسَّکَ بأمرنا ...» طوبی چیست؟ فرمود: درختی در بهشت است که ریشه ی آن در سرای علی بن ابی طالب (ع) است و هیچ مومنی نیست چز آنکه شاخه   ای از شاخه های آن درخت در سرای اوست و آن همان قول خدای تعالی است که فرمود: «طوبی لهم و حسن مآب.» در آیه ی «الذین آمنوا و عملوا الصالحات طوبی̍ لهم و حُسْنُ مآب» می باشد.»